Podnoszenie ciężarów - polega na podnoszeniu sztangi w kolejnych konkurencjach ciężarowych. Chociaż podnoszenie ciężarów uważane jest za sport, w którym głównie decyduje siła, to historia pokazuje, że siła atletów musi iść w parze ze zręcznością i odpowiednią techniką, zazwyczaj przekazywaną przez trenera. Pierwsze olimpijskie zawody ciężarowców w Atenach w 1896r. rozegrano bez podziału na kategorie wagowe. Obecnie, od 1976r. rozgrywany jest dwubój (rwanie, podrzut). Rwanie polega na podniesieniu sztangi z pomostu ponad głowę i jej przytrzymanie (zawodnik wykonuje wyprost i przysiad). Z przysiadu zawodnik musi ze sztangą nad głową przejść do pozycji stojącej. Podrzut w pierwszym etapie jest podobny do rwania z tym, że zawodnik w przysiadzie ma sztangę na klatce piersiowej. Następnie następuje faza przejścia do pozycji wyprostowanej z przerzuceniem sztangi z piersi ponad głowę (ramiona są wyprostowane, a faza wstawania wykonywana jest z charakterystycznym wykrokiem). Obecnie zawody olimpijskie rozgrywane są w 8 kategoriach wagowych mężczyzn i 6 kobiet. Każdy z zawodników ma prawo do trzech prób w każdej konkurencji (rwanie i podrzut). Najlepsze wyniki z każdej konkurencji są sumowane i stanowi to wynik dwuboju. Jeśli kilku zawodników uzyska taki sam wynik, to wygrywa ten o niższej masie, jednak jeśli i to rozwiązanie zawiedzie o zwycięstwie decyduje kolejność wykonywania bojów (pierwszy raz zastosowano ten fragment regulaminu w Barcelonie - srebrny medal otrzymał wtedy Polak K. Siemion, a złoto przyznano P.Dimasowi z Grecji). Sztanga składa się z drążka z zamocowanymi na końcach ciężarkami. Sama sztanga waży 20 kg dla mężczyzn i 15 kg dla kobiet i ma około 2,1 m długości.

Wszystkie walki ciężarowców odbywały się w Olimpijskiej Hali Podnoszenia Ciężarów Nikaia na zachodnich przedmieściach Aten.