Wioślarstwo - jest jedną ze starszych dyscyplin sportu. Najdawniejsze wyścigi organizowali pierwotni mieszkańcy Ameryki Północnej i Afryki. W Europie pierwsze regaty wioślarskie zorganizowano w Wenecji, a współczesne wioślarstwo ma swe korzenie w Anglii gdzie zorganizowano pierwsze regaty w 1775 roku. W 1893 rozegrano pierwsze MŚ i włączono dyscyplinę do oficjalnego programu IO w Atenach w 1896r. Zawody nie odbyły się jednak ze względu na złe warunki pogodowe. Wioślarstwo jest dyscypliną sportową, w której łodzie poruszane są siłą mięśni zawodnika. Początkowo zawodnicy siedzieli na nieruchomych ławeczkach lecz od 1857 roku montuje się na łódkach specjalne ruchome wózki, które umożliwiają lepsze wykorzystanie siły wiosłującego. Na osadzie wioślarskiej może znajdować się od jednej do dziewięciu osób (w wydaniu olimpijskim). Wioślarze siedzą odwrotnie do kierunku ruchu - nie dotyczy to jednak będącego na niektórych łodziach specjalnego zawodnika - sternika, który siedzi przodem i dyktuje tempo. Podczas gdy tradycyjne łodzie były drewniane, większość nowoczesnych wykonana jest z włókna szklanego lub plastiku. Łodzie mają długość od 8,2 m do 19,9 m i szerokość od 59,7 do 62,2cm. Waga łodzi waha się od 14 do 96  kg. Wiosła mają długość około 3 m w przypadku gdy jeden zawodnik porusza dwoma wiosłami (po jednym każda ręką) i 3,82 m w pozostałych konkurencjach (zawodnik porusza obiema rękami jednym wiosłem). Wyścigi olimpijskie odbywają się na specjalnym torze regatowym o długości 2 km (jezioro, rzeka, kanał lub sztuczny tor). Na IO w Sydney wprowadzono nowe klasy łodzi tzw. osady wagi lekkiej w celu wyrównania szans dla osób o słabszej budowie ciała (mężczyźni do 72,5 kg, a kobiety do 57 kg).

Olimpijskie zawody wioślarskie odbyły się na sztucznym torze w Olimpijskim Centrum Kajakarstwa i Wioślarstwa Shinias koło Maratonu.