Igrzyska Paraolimpijskie

17 - 28 września 2004

Dwa tygodnie po zakończeniu Igrzysk Olimpijskich w Atenach spotkali się najlepsi niepełnosprawni sportowcy, by rywalizować między sobą w XII Igrzyskach Paraolimpijskich. Generalną ideą Igrzysk Paraolimpijskich jest możliwie jak najściślejsze przestrzeganie zasad poszczególnych dyscyplin olimpijskich. Grecki przymiotnik para oznacza zamknięty - Igrzyska Paraolimpijskie są, bowiem sportem elitarnym, zarówno pod względem organizacji, jak i przebiegu zawodów. Skupiając się na sportowcach, a nie ich niepełnosprawności Igrzyska Paraolimpijskie zapewniają widzom, telewidzom i licznym woluntariuszom unikalne doświadczenie obrazujące wyścig sportowców do osiągnięcia trwałych wyczynów, niezależnie od życiowych przeciwności.

W zawodach uczestniczyło około 4000 zawodników, ze 130 krajów. Konkurencje paraolimpijskie odbywały się w tych samych obiektach, w których wcześniej odbyły się Igrzyska Olimpijskie. Niektóre z tych obiektów zostały jednak dostosowane do potrzeb osób niepełnosprawnych (sportowców i widzów). Wioska Paraolimpijska była częścią Wioski Olimpijskiej.

Igrzyska Paraolimpijskie rozgrywane były w 19 dyscyplinach olimpijskich. Piętnaście z nich było odpowiednikami dyscyplin Igrzysk Olimpijskich, pozostałe 4 były specyficzne dla sportowców niepełnosprawnych.

W celu zapewnienia wszystkim równych szans w uczestniczeniu w Igrzyskach Paraolimpijskich, po raz pierwszy w historii, zrezygnowano z pokrywania przez zawodników kosztów uczestnictwa. Dzięki temu gestowi organizatorzy mieli nadzieję na zminimalizowanie różnic między uczestnikami Igrzysk Olimpijskich i Paraolimpijskich. Po raz pierwszy też organizacją obu imprez zajął się ten sam Komitet Organizacyjny Igrzysk Olimpijskich.