Przebieg kryzysu

rok 2010 - pierwsze działania

Na początku 2010 roku rząd Grecji, pomimo protestów obywateli, przyjął ambitny plan naprawy finansów. Zakładał on redukcję deficytu w ciągu roku z 12,7% do 9% PKB, a do końca 2012 roku poniżej wymaganego przez Unię 3% PKB. Zmniejszenie deficytu miało być możliwe głównie dzięki drastycznym cięciom wydatków. Obcięte miały być m.in. wydatki na obronność i służbę zdrowia, zredukowane miały być też nadgodziny dla pracowników strefy budżetowej. Grecki rząd chciał również zamrozić pensje urzędnikom i innym pracownikom budżetówki, których miesięczne pobory przekraczały poziom 2 tys. €. Po ogłoszeniu planu reform finansów, przez Grecję przeszła fala strajków. Na ulicę wyszli rolnicy, urzędnicy ministerstwa finansów, celnicy, taksówkarze. 24 lutego cały kraj stanął na skutek strajku generalnego.

Na początku maja 2010 roku rząd grecki osiągnął porozumienie z Unią Europejską i Międzynarodowym Funduszem Walutowym w sprawie pomocy finansowej dla tego kraju. Porozumienie zakładało, że Ateny otrzymają do 110 miliardów euro w ciągu trzech lat. Pieniądze te mają pójść przede wszystkim na spłatę części zadłużenia wobec zagranicznych banków komercyjnych. Rząd zobowiązał się do bolesnych reform m.in. do zamrożenie płac i cięć budżetowych w najbliższych trzech latach, likwidacji tzw. 13. i 14. pensji w sektorze publicznym, liberalizacji rynku pracy, podwyższenia podatków za paliwo, akcyzy na alkohol i papierosy. Grecja miała też ograniczyć zatrudnienie w sektorze publicznym, który dotychczas zatrudniał 13 proc. całej siły roboczej, poprzez ograniczenie rekrutacji na stanowiska. Greckie reformy zakładały ograniczenie deficytu finansów publicznych poniżej 3% PKB do roku 2014 dzięki oszczędnościom blisko 35 mld €. Niestety deficyt nadal rósł - po ostatecznych wyliczeniach na koniec 2009 r. osiągnął 13,6% PKB.