Przyroda

Sprzyjące warunki klimatyczne (łagodne zimy i bardzo wysokie opady) i niedostępność dla ludzi sprawiły, że masyw Olimpu stał się niezwykle bujnym ekosystemem. I co istotne, w takim stanie przetrwał do naszych czasów. Od 1937 r. znaczny jego teren obejmuje Park Narodowy Olimpu (był to pierwszy Park Narodowy w Grecji). Chroni on niebywałe bogactwo fauny i flory oraz krajobrazu. Masyw Olimpu jest siedliskiem 32 gatunków ssaków, w tym: saren, jeleni, dzików, borsuków, żbików, lisów, wilków, szakali. Żyje tu 108 gatunków ptaków, w tym wiele drapieżnych. Występuje tu też duża różnorodność motyli. Bogactwo flory jest doprawdy imponujące. W parku rośnie blisko 1700 gatunków roślin - ziół, mchów, krzewów i drzew. Drzewostan stanowią głównie sosny, jodły, buki, dęby, kasztany i platany, a nawet wiekowe cisy. Większość z gatunków fauny i flory nie występuje w innych rejonach Grecji, toteż Olimp stał się obiektem zainteresowania naukowców z całego świata. W 1981 r. UNESCO ogłosiło go międzynarodowym Rezerwatem Biosfery, wpisując go na listę największych skarbów ludzkości.

Olimp, podobnie jak inne masywy górskie, charakteryzuje się piętrowym układem roślinności. Jednak na skutek specyficznego mikroklimatu, a także ukształtowania terenu granice pięter nie są zbyt wyraźne. Roślinność jest rozmieszczona kolejno w czterech piętrach:
Pierwsze piętro (300-500m) zajmują gęste lasy liściaste (dęby, kasztanowce) pełne krzewów i dzikich kwiatów.
Drugie piętro (500-1800m) w części niższej porastają mieszane lasy sosnowo-bukowe, poszyte mirtami, jałowcem, żarnowcem. Można tu spotkać paprocie oraz poziomki. W wyższych partiach zaznacza się dominacja drzew iglastych.
Trzecie piętro (1800-2100m) porasta już wyłącznie las sosnowy z dominującą tu sosną Heldreicha (Pinus heldreichi). Pnie drzew, dochodzące do 2-metrowej średnicy, opierają się na gęstej sieci korzeni, często wychodzących na powierzchnię, oplatających skały i kamienie.
Czwarte piętro (od 2100m) zajmują skarłowaciałe sosny, które rzedną miarę wzrostu wysokości. Powyżej kosówki powierzchnia pokryta jest już tylko kępkami kłującej trawy.
Dalej w górę zaczyna się pas skalistych turni, piargów i drobnych płytek skalnych pochodzących z rozkruszonych łupków. Teren jest całkowicie pozbawiony gleby, wody i roślinności. Pomiędzy skalistymi graniami są kotlinki, w których spotkać można duże płaty wiecznych śniegów. Nie topią się one nawet latem.