Mity o herosach

Mity greckie opisywały, oprócz bogów i ich przygód, także losy bohaterów ziemskich nazywanych herosami. Zazwyczaj byli to synowie bogów urodzeni z kobiety śmiertelnej. Obdarzeni nadludzkim wzrostem i wielką siłą, kochali się w wojnach i wyprawach awanturniczych. Podejmowali wyjątkowe trudy i znoje dla całej ludzkości lub dla umiłowanego kraju czy miasta. Herosi różnili się między sobą znacznie co do istoty i pochodzenia. Jedni (Dioskurowie, Helena) byli niegdyś samodzielnymi bóstwami lub demonami, póki ich nie zepchnęły na bardziej podrzędne stanowisko nowe pojęcia religijne. Inni nosili znamiona postaci historycznych (Minos, Tezeusz), a jeszcze innych zrodziła chełpliwa fantazja rodów szlacheckich, szukających wśród istot boskich swych najdalszych przodków.

Liczba greckich bohaterów, podobnie jak bogów, była niezmierna. Zaludniali wszystkie morza, wyspy, miasta, góry, jaskinie, odwieczne zamki, prastare domostwa lub groby z zamierzchłych czasów. Otaczł ich niezwykle barwny krąg mitów, które wikłały się i plątały dokoła tych samych osób - wiecznie zmienne, niepewne, w setkach odmian, w każdej okolicy na inny sposób opowiadane, przez każde pokolenie wzbogacane nowymi szczegółami. Bohaterowie walczyli ze smokami, ustalali granice państw, nadawali im swoje imiona, budowali świątynie, zaprowadzali nowe obrzędy religijne, wznosili mury obronne miast, których byli pierwszymi królami, szerzyli dalekie podboje, utwierdzali pokój, powaśnionych jednali z bogami, a po śmierci opiekowali się nadal swymi ziomkami i nieraz na ich grobach powstawały wyrocznie.